Rośliny ozdobne zwykle korzenią się płytko i nie mogą korzystać z wody zawartej w głębszych warstwach, a ponadto niektóre zabiegi pielęgnacyjne powodują gwałtowne parowanie. Dlatego też w produkcji gruntowych roślin kwiatowych opady nie mogą być wystarczającym źródłem wody, która wpływa decydująco na wysokość i jakość plonów. Brakującą ilość wody trzeba uzupełniać i dostarczenie jej jest jednym z najistotniejszych zabiegów w produkcji kwiaciarskiej, toteż przy lokalizacji gospodarstwa trzeba dużą uwagę zwracać na źródła wody. Jeżeli korzystamy z miejskiej instalacji wodociągowej, w której woda znajduje się pod ciśnieniem od 3 do 5 atmosfer, to wprowadzanie jej w dużym zasięgu ułatwiamy sobie za pomocą węży gumowych o średnicy wewnętrznej od 2,5 do 4 cm lub podłączając do sieci deszczownię. Opieranie się wyłącznie na wodzie wodociągowej nie jest jednak zalecane. Rozwój miast i wzrost uprzemysłowienia powodują zwiększone zapotrzebowanie na wodę; w okresach jego szczytu ciśnienie w rurach spada, co nie pozwala na właściwe wykorzystanie urządzeń do nawadniania. Woda, która jest przeznaczona do pielęgnacji kwiatów jest stosunkowo droga. Dlatego najlepiej jest, gdy w gospodarstwie znajdują się naturalne, powierzchniowe źródła wody, jak stawy, jeziora, rzeki; w wypadku ich braku konieczne jest wykonanie studni głębinowych na terenie przeznaczonym do nawadniania. Woda z wymienionych zbiorników jest pobierana przez specjalne agregaty pompowe, napędzane silnikami elektrycznymi lub spalinowymi i za pomocą stałych lub przenośnych rurociągów dostarczana do zraszaczy.
