Z innych działów sztuki ludowej, mniej istotnych dla tego terenu, wymienić należy kowane na okuciach wozów ornamenty typowe ludowe zabawki drewniane, żywo malowane, których głównym ośrodkiem jest Brzoza Stadnicka, przedmioty obrzędowe, jak turonie, zwane tu misiami, maski dla „Herodów”, szopki i figurki do nich, wreszcie znane w całej Polsce zawieszane u powały pająki. Te ostatnie, wytwarzane w dwu odmianach: słomkowo-bibułkowej i zbudowanej z szeregu nanizanych na nitkę ziaren fasoli, ozdobionych barwnymi papierowymi kwiatuszkami, należą już do wystroju izby, tak jak ostatnio powstałe malowane makatki papierowe, których opisem chcę zakończyć charakterystykę sztuki ludowej południowo-wschodniego zakątka Polski. Makatkom tym warto poświęcić trochę uwagi, gdyż jest to nowy, samorzutny, jakkolwiek na podkładce mieszczańskiej powstały, rodzaj sztuki ludowej, który powoli obejmuje cały kraj, a w każdym razie jego połacie środkowe i wschodnie. Makatki rzeszowskie wyróżniają się na tle innych przede wszystkim swym przeważnie dekoracyjno-kwiatowym stylem, który znamionuje też słynne malowanki zalipiańskie. Mógł się on tu wykształcić dzięki temu, że malowanie makatek nie jest w Rzeszowskiem pracą nielicznych specjalistów-handlarzy, lecz pospolitym zajęciem dziewcząt i kobiet na użytek własny, do ozdobienia mieszkania w sposób zarówno typowy (il. 275), jak też różniący je od innych. Wprawdzie i tu wdzierają się naleciałości drobnomieszczańskiego realizmu — w postaci kotków, bocianów czy kogutków.
