Przechodząc do gałęzi sztuki ludowej, z której Kurpie są najbardziej znane, to jest do wycinanki, trzeba podkreślić zupełną niemal jej odmienność na terenie Puszczy Białej, w sąsiedztwie Pułtuska, i na terenie Puszczy Zielonej, położonej na północny wschód od tamtej. Wycinanka Puszczy Zielonej odznacza się większą oryginalnością. Specjalnością jej jest ściśle lokalna, chociaż wywodząca się z podwarszawskiego drzewka, forma „lelui” , drobna, a ostatnio wprost pajęczynowa w okolicach Myszyńca, zaś duża, mocna i prymitywna w powiecie kolneńskim. Drugą powszechną tu formą wycinanki jest okrągła gwiazda o miejscowym stylu dekoracyjnym, trzecią zaś, pokrewną już Puszczy Białej, figura koguta, wielobarwna, z naklejanymi ornamentami w innym kolorze niż tło. Takie właśnie są wycinanki w Puszczy Białej, które właściwie charakterem swym są bliższe wycinankom sannickim niż tym z drugiej części Kurpiów. Znamienne są dla wycinanek Puszczy Białej różne formy „ziela”, nakładane dwu- i wielobarwne gwiazdy, a także w podobny sposób traktowane pojedyncze postacie ludzkie i zwierzęce. Wycinanka jest, a raczej była, główną obok tkaniny ozdobą kolorystyczną izby kurpiowskiej, gdyż skrzynia malowana o czerwonobrązowawym tle kolorytem swym nie rzucała się zbytnio w oczy, mimo przewagi jasnych tonów motywów dekoracyjnych, bardzo tu urozmaiconych, tak że właściwie nie można mówić o jakimś jednolitym typie tych skrzyń. Obok motywów kwiatowych, umieszczonych wprost na tle skrzyni lub na wydzielonych polach zdobniczych, spotyka się tam interesujące motywy abstrakcyjne.
